کد مطلب:173102 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:241
ملا احمد نجفی حایری یزدی
از آن جا كه آیة الله العظمی حاج میرزا محمد حسن احمدی فقیه، حقوق بسیاری بر ما دارند، نكاتی از ایشان كه در سلسله مباحث زیارت عاشورا و اربعین امام حسین علیه السلام بیان می فرمودند، نقل می گردد:
مداومت بر زیارت عاشورا، سیره ی فقهای بزرگ بوده و هست، آن چنان كه روش عرفای از فقها نیز بوده است؛ زیرا زیارت عاشورا كه از احادیث قدسیه است، حقیقتی است كه مورد اتفاق اهل دقت و نظر بویژه
آنان كه اهل سیر و سلوك و دقت فقهی می باشند بوده و هست.
بر اساس آن چه اعاظم نقل كرده اند، مرحوم والد قدس سره، از موقعی كه در نجف و كربلا و سامرا برنامه های علمی و فقهی داشته اند، مقید به خواندن زیارات ائمه اطهار علیهم السلام بویژه زیارت امام حسین علیه السلام و زیارت عاشورا بودند (گویا بر اساس همان طریق میرزای شیرازی قدس سره قرائت می كردند) این مشی را پس از مراجعت به ایران نیز داشته اند.
نیز مجتهد پارسا، آیة الله حاج میرزا محمد حسین احمدی فقیه یزدی، حفظه الله، می فرمود: جد مادری (أب الأم) مرحوم عالم زاهد حاج میر سید حسین صدرالساداتی (فخرالدینی) قدس سره در مواقع مختلف، بویژه شب های جمعه بالای بام رفته و همراه با اشاره به سمت راست و چپ، زیارت حضرت امام حسین علیه السلام را می خواندند، و بر این برنامه مقید بوده و به دیگران نیز تذكر می دادند.
مداومت بر زیارت عاشورا، سیره ی فقهای بزرگ بوده و هست، آن چنان كه روش عرفای از فقها نیز بوده است؛ زیرا زیارت عاشورا كه از احادیث قدسیه است، حقیقتی است كه مورد اتفاق اهل دقت و نظر بویژه
آنان كه اهل سیر و سلوك و دقت فقهی می باشند بوده و هست.
بر اساس آن چه اعاظم نقل كرده اند، مرحوم والد قدس سره، از موقعی كه در نجف و كربلا و سامرا برنامه های علمی و فقهی داشته اند، مقید به خواندن زیارات ائمه اطهار علیهم السلام بویژه زیارت امام حسین علیه السلام و زیارت عاشورا بودند (گویا بر اساس همان طریق میرزای شیرازی قدس سره قرائت می كردند) این مشی را پس از مراجعت به ایران نیز داشته اند.
نیز مجتهد پارسا، آیة الله حاج میرزا محمد حسین احمدی فقیه یزدی، حفظه الله، می فرمود: جد مادری (أب الأم) مرحوم عالم زاهد حاج میر سید حسین صدرالساداتی (فخرالدینی) قدس سره در مواقع مختلف، بویژه شب های جمعه بالای بام رفته و همراه با اشاره به سمت راست و چپ، زیارت حضرت امام حسین علیه السلام را می خواندند، و بر این برنامه مقید بوده و به دیگران نیز تذكر می دادند.